Solveg.nl

China, ca. 1,3 miljard inwoners, waarvan 900 miljoen boeren, de grootste bevolkingsgroep is de "Han" ca. 92%. Er wonen 51 verschillende volken in China. Het Chinese schrift dateert van ca. 5000-4000 v.Chr., wordt als de oudste geschreven taal ter wereld beschouwd en kent maar liefst 50.000 karakters. Een gemiddelde Chinees gebruikt maar ca. 3000-4000 karakters, iemand met een goede opleiding heeft er 6000-8000 nodig.
Om een krant te lezen heeft men voldoende aan 2000-3000 karakters.
Het Chinese schrift heeft zich ontwikkeld van een beeld- of pictografisch schrift met eenvoudige miniatuurafbeeldingen tot een ideografisch schrift met zeer gestileerde ontwerpen die men moet analyseren om ze te begrijpen. De Chinese karakters geven geen precieze indicatie over de uitspraak, zodat hetzelfde schrift vrij gemakkelijk in het hele land kan worden gebruikt door sprekers van verschillende dialecten.
China is officieel een atheïstisch land en het zal niet vreemd zijn dat China religie als oorzaak ziet van de val van het communisme in Europa.
De traditionele godsdiensten van het diep religieuze China zijn het taoïsme (eigenlijk meer een soort volksgeloof) en het boeddhisme. Het confucianisme, een maatschappij-filosofische stroming, is ook wijdverbreid. Het boeddhisme is uit India geïmporteerd, dus eigenlijk is alleen het taoïsme de enige echt inheemse godsdienst.
De met ceremonies omgeven voorouderverering komt ook nog vrij algemeen voor. Ondanks de leerplicht waren er in 2000 ca. 85 miljoen mensen boven de 15 jaar analfabeet of konden nauwelijks lezen en schrijven.
Het analfabetisme is met 36% in Tibet het hoogst.

Onze reis naar China was een groot succes, Marion en ik zijn er samen heen geweest en hebben het reuze naar ons zin gehad.
We zijn vertrokken op 14 juni 2005 met een Boeing 707 "City of Tokyo",   we vertrokken iets te laat, maar de tijd werd al gauw weer ingelopen.
Het was konstant mooi weer en we vlogen naar de zonsopgang, in onze tijd kwamen we om 2.15 uur aan, maar in Shanghai was het 9.15 uur am.
Lekker gegeten (een paar keer) in het vliegtuig, o.a. zalm met salade, pasta en een toetje.
Het was mooi weer boven Shanghai, wel wat heiïg, maar het beloofd een mooie dag, rustige landing en nu gauw de bagage ophalen en ermee naar de bus.
Shanghai heeft 13 miljoen inwoners en is een van de grootste steden in China. Shanghai valt rechtstreeks onder de Centrale regering. Tot in de eerste jaren van de 20e eeuw had Shanghai stadsmuren. In de 19e eeuw kregen de buitenlandse mogendheden oog voor de mogelijkheden die Shanghai als haven kon bieden, dankzij de ligging aan de oevers van de Huangou.

Tot de 7e eeuw lag de helft van het hedendaagse Shanghai nog onder water. Gedurende de Tang- en de Song-dynastieën(618-907, 960-1279) was Shanghai een onbeduidend haven en vissersplaatsje aan de Huannpu rivier.Tijdens de Yuan-dynastie (1300-1368) ontstond er een klein centrum van katoenspinnerijen en weverijen. Tijdens de Ming-dynastie (1368-1644) werd Shanghai als stad steeds belangrijker.
Hierna zijn we gelijk doorgereden naar de eerste van vele tuinen de Yu tuin, een hele mooie tuin met veel plekjes om even te zitten.
Daarna uitgebreid wezen lunchen, heerlijk was dat, in Nederland kom ik (Solveg) zelden bij de Chinees, maar hier was het eten heerlijk en zo totaal anders dan in Nederland en in iedere streek was het weer anders, andere kruiden andere gerechten. En ook gezellig zoals het op tafel staat, het enige wat ik niet prettig vond is dat het de bedoeling is dat je vlug eet, wat de Chinezen dus doen, ze keken vaak raar dat wij zolang zaten te tafelen.
Hierna zijn we naar een theehuis geweest, waar uitgebreid werd uitgelegt welke thee je voor wat dronk, dus b.v. voor hoofdpijn, of afvallen enz...... verschillende hebben we mogen proeven het is mooi om te zien hoe traditioneel de thee gemaakt word. We hebben ook deze katholiek kerk gezien, midden in Sjanghai.

Een paar pakjes gekocht voor thuis.
Terug naar het hotel lekker even douchen en daarna weer eten, we kwamen beslist niet om van de honger, iedere dag uitgebreid ontbijt buffet, zowel chinees als westers en 2x per dag warm eten, lekker hoor, allemaal. Alleen een beetje te weinig koffie gehad, voor een koffie verslaafde zoals ik. Na het eten zijn we naar de "Bund" gegaan, dat ligt langs de rivier de Huangou, 's avonds is er alles verlicht, oud en nieuw door elkaar mooi om te zien en een hele drukte daar op de "Bund" het stikt er van de mensen er liggen mooie boten afgemeerd, was wel heel gezellig.

Vanmorgen vroeg op 7.00 uur, na het ontbijt met de bus naar Tongli (is net klein Venetië 33000 inw.) echt een prachtig oud Chinees dorp, van al meer dan 1000 jaar oud, zo'n 18 km. van Suzhou vandaan, aan de oostzijde van Taihu Lake wordt ook goed in de originele staat gehouden, rond gelopen tussen de oude winkeltjes en straatjes, rondvaart met kleine bootjes, waar we dus ook een bootje met Aalschovers tegenkwamen, wat bleek, daar werk 's nachts mee gevist, de vogels hebben dan een ringetje om de nek, kleine visjes kunnen ze doorslikken, maar de grote worden er uitgehaald. De vogel wordt dan met een stok opgevist en de vissers zorgen dan dat de vogels de vis weer uitspugen in een mand, vervolgens wordt hij dan weer het water ingegooid, eigenlijk best wel zielig, vond ik. De welstand van de visser kan je afleiden aan het aantal aalscholvers op zijn bamboevlot.

Hierna zijn we hier weer heerlijk wezen lunchen en toen door naar een zijdefabriek, in Suzhou, waar helemaal werd uitgelegd hoe de zijde gemaakt word. De Chinese zijdeproductiebedraagt jaarlijks ca. 46.000 ton. Veel ervan wordt geëxporteerd en China beheerst 90% van de wereldmarkt voor ruwe zijde. Sericultuur (Grieks: serikos betekent zijde) verwijst naar de teelt van zijderupsen en de productie van ruwe zijde. Boeren telen de zijderupsen en leveren de cocons af bij de spinnerij, waar de ruwe zijde op een spoel wordt gewonden. De zijderups is de larve van de nachtvlinder Bombyx mori, die inheems is in China. Ze leven van de bladeren van de moerbeiboom en als ze volgroeid zijn gaan ze cocons maken. De draden van zes of zeven cocons zijn nodig om een vezel te maken die sterk genoeg is om te kunnen weven . De boeren reserveren een grote kamer alleen voor de rupsen en staan vaak midden in de nacht op om ze te voeden met een brij van moerbeibladeren. De cocon wordt in de fabriek in het watergedaan, ook al omdat de rups dan dood gaat, want de cocon mag nietbreken, anders is de draad ook gebroken en dan worden de draden op grote spoel opgewonden en de cocons dansen heen en weer, als ze stoppen met dansen moet er weer een nieuwe cocon aan.

Hierna zijn we, naar ons volgende hotel, even weer lekker douchen en toen ergens anders naar toe om te eten en weer terug naar het hotel, waarna we met een groepje de winkelstraatjes zijn ingedoken, we hebben hier en daar onzettend staan pingelen het werd gewoon een sport en soms zelfs moest iedereen zich ermee bemoeien zodat de verkoopster er een beetje tureluurs van werd, maar wat we wilden kopen kregen we toch voor een voor onsacceptabele prijs, zoals Majong, het echte chinese, waaiers, zijde nachtjapon enz...... We zijn in een cafeetje geëindigd, wat erg gezellig was, we zijn hier een hele poos lekker blijven hangenen toen naar bed, want het was weer vroeg op.

Suzhou, noemen ze een klein stadje (5 mj. inw.) het centrum is oud en hieromheen bouwen ze een nieuwe stad. We gingen eerst naar de grootste tuin van China van "Master of the Nets Garden" was heel erg mooi. Hierna zijn we naar de "Marco Polo" brug gegaan, is dus naar Marco Polo genoemd, omdat de "tales" vertellen dat Marco Polo China heeft ontdekt. Mooie foto's gemaakt van de Pagode die hier vlakbij staat en het kanaal waar de brug overheen gaat, alles er omheen is erg mooi aangelegd, mooie parken, de Chinezen zijn daar toch erg mee bezig in het hele land, overal zie je mensen bezig in parken randen langs de wegen en tegen taluts, toen China meer naar buiten kwam, kwam er ook kommentaar van de andere regeringen, dat ze eens meer aan de natuur moesten denken, meer doen voor hun natuur in hun eigen land en dat zijn ze nu hard aan het inhalen, ik denk dat er nu bijna wel het meeste personeel werkt in de groenvoorziening, ze maken ook rustig met een paar honderd man in een nacht een heel park. Hierna zijn we gaan lunchen bij de zijdefabriek.

17 juni. Terug naar Shanghai, ca. 2 uur rijden, we zijn bij aankomst naar de grootste winkelstraat van China gegaan, de "Nanying Road" het is een mooiestraat, maar het lijkt toch ook weer op andere straten in grote steden, vind ik, + dat ik ook naar China ben gegaan voor de cultuur, niet voor de winkels, dus gelukkig zijn we er niet lang geweest, terug naar het hotel, weer heerlijk gegeten en daarna naar de "Bund" een mooie boottocht gemaakt over de "Huangou", wat toch wel mooi was, je ziet dan ook goed het oud en nieuw door elkaar en allemaal mooi verlicht. Voordat we op de boot konden nog een poos op de "Bund" rongehangen, wat toch wel heel gezellig was, oud en jong, verschillende nationaliteieten door elkaar. Ik was trouwens blij dat we de andere dag vertrokken uit Shanghai, het is een grote moderne stad, waar ik allebei niet zo dol op ben + dat het er ontzettend drukkend heet was, vochtig heet. Terug naar het hotel en naar bed.

18 juni. Nu gaan we naar het vliegveld, om naar Yichang te vliegen waar we de boot op gaan voor een boottocht van 1100 km dieper het land in naar "Chongqing" met het cruiseschip de "Yangtse Pearl" een mooi schip, 87,5 meter lang en 16 meter breed. Het is op 2 na het luxe schip in China en gebouwd door de Qingshan scheepswerf. Er is SatelliteTelefoon. Internationale Telekommunicatie, Credit Cart Service, Wasserij, Massage en entertainment. Niet te vergeten het heerlijke eten. Doordat het het einde van het seizoen was, waren wij de enigste mensen aan boord, samen met nog een klein groepje, dus we hadden veel aandacht van het personeel die ons echt goed verwenden. Normaal zijn er maximaal 158 gasten aan boord.

Maar eerst nog de lokale markt op, wat heel leuk was, omdat het niet zo toeristisch was, waar ze ook levende schropioenen aan een stokje regen om te frituren, maar verder gewoon een markt voor de Chinezen, hierna naar een museum, waar van alles te zien was over wat ze allemaal gevonden hadden in de rivier, door het bouwen van de dam. Hierna eerst wezen eten en toen naar de boot. Mooie boot, mooie hut, alles was prima geregeld, 's avonds lekker ontspannen aan de bar gehangen, de andere dag met de bus naar de dam, na de hele nacht gevaren te hebben en prima geslapen. Het is een echte belevenis geweest zo'n mooie tocht op zo'n grote rivierboot, tussen prachtige bergen door, waar je overal mensen op de hellingen ziet lopen om hun land te bewerken.
Alles loopt stijl en toch allemaal akkers op die gigantiese bergen waar je de mensen dan soms als speldenknopjes ziet lopen. We hebben 5 dagen op de boot gezeten niet veel eraf geweest en dan zou je denken wat wordt het dan saai tussen alleen maar bergen, maar het was prachtig erwas steeds wel weer wat te zien op de bergen, mooie bloemen, dieren, akkers, tempels, hele oude bruggen, kleine bootjes en zo kan iknog wel een hele poos doorgaan, dus we hebben ons echt niet verveelt op de boot lekker in de zon zitten en maar om je heen kijken en bedient worden met lekker eten en drinken, heerlijk dan valt alle zorg van je af als je zo kunt genieten.

19 juni. Het indrukwekkenste gedeelte van de drie Yangtze River Gorges is toch de "Three Gorges Dam " die tussen de drie Gorges ligt, de Qutang Gorge, de Wuxia Gorge, de Xiling Gorge in de Yangtze de grootste rivier van China en de op 2 na grootste van de wereld, dit is de grootste dam in de wereld, bijna 2 km lang en 183 m. hoog en 60.000 mensen werken hier dag en nacht. Waardoor er een stuwmeer ontstaat van z'n 600 km. lang. Kost ca. 50 bj. $.
Als het klaar is in 2009 geeft het 19,8 gigawatts, dat is net zoveel als wat 18 kerncentrales leveren.

Het reservoir strekt uit tot bijna 600 km. stroomopwaarts en heeft ervoor gezorgd dat zo'n 1,9 mj. mensen moesten verhuizen, omdat het allemaalonderwater komt te staan het waterpeil stijgt in het totaal zo'n 175 m. als de dam helemaal gesloten is in ca. 2009 zou dit moeten gebeuren. Het verhoogdewaterniveau voor de dam stelt schepen van 10.000 ton in staat Congqing te bereiken (was 2-3.000 ton). De bouw van een kanaal naar het met droogte kampend noorden van China. Als je door de sluis gaat gebeurt dit straks 5x, nu was het 3x, per sluis duurt het ca. 1 uur. Er is veel oppositie geweest over dit project, vanwege de natuur en de Yangtze is de wieg van de Chineze cultuur + dat er zoveel mensen moeten verhuizen omdat er veel onder het water verdwijnt ennatuurlijk de hoge kosten die dit met zich meebrengt. 632 vierkante kilometer land komt onder water te staan; 40 steden en 657 fabrieken en mijnen, 956 kilometer wegen en 1600 bedrijven raken onder water; 1 miljoen mensen moeten worden geherhuisvest. 829 tempels en andere historische plekken worden overstroomd.

Milieudeskundigen beschrijven het project als een mogelijke ecologische ramp die leidt tot de vernietiging van een fraai berggebied. Met name het industrieafval van de sterk vervuilde industriestad Congqing (China's grootste agglomeratie met 31 miljoen inwoners) zou op de bodem van het stuwmeer een giftige modder vormen die het leven in en rond het meer vernietigt. Hier rechts de Shibaozhai Pagode gebouwd inca. 1750, helemaal van van rood hout, 12 verdiepingen hoog, je kunt er naar boven via een wenteltrap in de pagode, het water komt net tot aan de voet, als de dam klaar is, er wordt een muur omheen gebouwd ter bescherming van de pagode. Er zijn veel landen die aan dit project meewerken. Maar deze rivier heeft met zijn vele overstromingen ook meer dan 1 mj. levens gekost in de afgelopen 100 jaar.

Dus hier gaan we vanmorgen naar toe na een heerlijk ontbijt. Het is allemaal onvoorstelbaar groot, echt magnefiek, ik snap nu ook wel dat het op de nominatie staat voor het 8e wereldwonder. Het is een heel eind klimmen naar de top van de dam, maar de moeite waard, dan krijg je een beter overzicht van de grote van de dam en ondanks dat de dam nog niet helemaal klaar is zijn ze er alaan alle kanten parken aan het aanleggen, zelfs midden op de dam. Op de foto rechts zie je zo'n park, dit park is heel groot, al lijkt dat niet zo, de mensen die er aan het werk zijn kun je zo niet zien, het zijn puntjes, alleen op de originele foto, die dus véél groter is, kun je hele kleine mensjes zien.

20 juni. Vandaag is het maandag, we zijn 's morgens een tochtje wezen maken op een klein bootje naar de "Little Gorges" in zo'n klein bootje + dat het ook heel interressant was, omdat hier veel te zien was van de "Hanging coffins". Vroeger deden de mensen hun doden in een kist en die hingen ze zo hoog mogelijk in een gat in de bergen, hoe hoger in een gat, hoe hoger de eer die ze toekwam in het hiernamaals. Het is al met al een rare gedachte dat het hier zo smal was met allemaal strandjes van grind, dat ze soms met mankracht de bootjes erdoor heen moesten slepen, wat natuurlijk gewoon in je blootje kon bij de hoge temperaturen en nat worden deed je toch. Dat de geiten gewoon over konden steken naar de overkant van de rivier. En nu is het water al zo breed dat er grotere boten kunnen varen. Het water is hier al 35m. gestegenen gaat nog tot 175m.

We komen nog een mooie traditionele boot tegen, een "Drakenboot" die brengt allemaal Chineze Pelgrims naar een tempel hoog in de bergen, die ook behouden blijft als het water het hoogste niveau heeft bereikt en waar duizenden mensen per jaar naar toe gaan. Een erg mooie tocht van een paar uur, heel mooie natuur veel bloemen en de aapjes waren hier ook te zien, soms.

's middags naar de "dode stad" "Fengdu", met een historie van 1900 jaar. Fengdu werd bekend als "Ghost City"in de "Tang Dynasty (618-907) toen 2 ministers, die zich verveelde bij het politieke hof, trouwden en zich vestigde op de berg Minshan, boven Fengdu en brachten het Taoïsme naar buiten, later werden ze onstervelijk, ze combineerden hun voornamen Yin en Wang, wat voor de Chinezen "King of Hell"betekend, zo is de naam Ghost City onstaan.
Dus van oudsher werd het al "Ghost City" genoemd, niet omdat de stad gaat overstromen, wat staat te gebeuren als de dam helemaal sluit in 2009 en nu al helemaalleeg staat. De hele stad word afgebroken, letterlijk met de hand, steen voor steen, onvoorstelbaar, het word ook veel weer hergebruikt. Maar het deel op de top van de berg Minshan, zal worden behouden en is te bereiken via de kabelbaan, of met de benenwagen, wat wij dus hebben gedaan, het was een fikse klim, alleen maar naar boven en dat bij zo'n 45 gr. hele vochtige warmte, dus het water stroomde van mij af uit letterlijk iedere porie, maar het was de moeite waard.

Deze mannetjes kwamen we onderweg tegen, die hadden nergens last van, deze niet zo jonge mannen deden het onderhoud, dus harken, verven en nog veel meer, alsof ze 18 waren, petje af.................... Voor de Chinezen is de hel net zo als de gewone wereld, dus de zielen van de overledenen moeten een hele weg afleggen door bureaucratie, de goede zielen worden beloond, maar de zielen met zonden worden gemarteld. De tempel gebouwd op de berg Minshan, laat instumenten zien van martelen en de meest enge demonen, een voorstelling van de Chinezen van de hel. Onderweg naar boven kom je ook de meest lugubere namen tegen, zoals de Geest martel Pass, Laatste blik op thuis (overgang tussen leven en dood), niks om af te maken Brug en De rivier van Bloed. Toen ik van deze brug naar beneden liep, zag ik dit mannetje lopen, hij wiebelde gewoon met zijn benen onder de zware last en dan te bedenken dat hij ook de hele weg naar boven moest en dat iedere dag, wij hadden de tong al op de schoenen hangen, dus onvoorstelbaar dat hij met zijn last helemaal naar boven liep. Boven op de berg staat een levensgrote boedha. Deze boedha is het einpuntvan de lange wandeling naar boven.

Aan de andere kant van de rivier wordt een hele nieuwe stad gebouwd, deze nieuwe stad symboliseert voor de mensen van Fengdu de start van een nieuw leven. Als we terug gaan naar de boot lopen we weer tegen de vele verkopers aan van kaarten, boeken en prullaria, af en toe word je helemaal belegerd, ze zijn zo vasthoudend, dat het af en toe moeilijk is om niet kwaad te worden, sommige mensen ben je ook weer toegeeflijker voor, ligt er maar aan hoe ze het brengen denk ik.

21 juni. Vandaag is het een rustige dag aan boord, we hebben een poos zitten klaverjassen, buiten zitten genieten van het mooie weer en het uitzicht, werkelijk prachtig die bergenen wat je er allemaalziet. 's middags een theeceremonie bijgewoont aan boord, uitleg, hoe je dat doet en waarom, welke theesoorten voor welk doel, dus b.v. afvallen, of veelhoofdpijn, enz...... Ik heb hier ook nog aan boord mooie stempels laten maken voor mijn kinderen met hun chineze geboorteteken en hun naam, ook in het chinees.

Overal zie je meters waar je kunt zien hoe hoog het water is en hoe hoog het nog zal komen.

'S avonds, lang blijven zitten, ten eerste al omdat het personeel een geweldige show gaf, van traditionele dans, zang, muziek, acrobatiek, daarna gezellig blijven na kletsen, samen met het personeel, wat bijzonder goed voor ons heeft gezorg.

22 juni. Vanmorgen vroeg op, om 11.00 uur op het vliegtuig naar "Chongqing" de grootste stad ter wereld, 31 mj. inwoners. Hier komt de Yangtse samen met de Jialing rivier links op de foto..
Er wordt nu in de hele stad gebouwd voor de Pacific Conferance in september 2005, in een week bouwen ze een heel park en niet zo'n kleintje, werken gewoon dag en nacht door. Nieuwe wegen, gebouwen, zelfs een vliegveld ook voor internationale vluchten, wat nu nog niet kan. Chongqing ligt in centraal-China, in de provincie Sichuan, aan de stad is gebouwd op steile hellingen, op een oppervlakte van 82.400 vierkante kilometer.

Het straatbeeld wordt dan ook bepaald door de vele trappen en smalle steegjes. Er zijn nauwelijks fietsers. De stad maakt mede door de hellingen eenchaotische indruk. De stad ligt in de bergen dus alles loopt naar boven of andersom, maar net waar je staat natuurlijk, de stad word doorsneden door de de samenloop van de Jialing rivier en de Yangtze rivier. Het klimaat is er in de zomer niet altijd prettig, want het kan er behoorlijk heet en vochtig zijn.
De stad wordt ook wel de:
1."Mountain City" genoemd, omdat het helemaal door bergen omgeven is, de "City with the most beautifull women", omdat alle vrouwen prachtige benen hebben, getraind, vanwege het vele lopen in heuvelachtige gebied.
2." Ofen City", omdat her er altijd zo heet is, de chinezen noemen het een "Stove".
3. "business City" spreekt voor zich, denk ik.
4. "Fog City", omdat er altijd nevel is, soms zelfs zo erg dat je echt je hand niet kunt zien. Wel herinnert er nog het een en ander aan de tijd dat Chongqing, in de oorlog de Hoofdstad van de Republiek China was, het leger en alles wat belangrijk was, was ondergebracht in Chonqing, omdat de stad perfect te beschermen was, vanwege zijn ligging tussen de bergen, in de periode dat Chiang Kai Shek uit het oosten moest vluchten vanwege de Japanse bezetting.

Het huis van Chiang Kai Shek hebben we bezocht, hij wist wel waar hij ging wonen, het mooiste plekje, boven op de berg, met uitzicht over heel Chonqing, welliswaar vaak met veel nevel, het huis is nu een museum.
De hele stad is doordrenkt met bunkers en schuilkelders, in de wanden van de bergen overal waar je rijdt zie je ze. Het centrum is er levendig en de steile straatjes en vele trappen zijn kenmerkend voor de stad. Nu is er veel gemechaniseerd, maar vroeger moesten koelies over de trappen alle zware lasten van en naar de boten sjouwen. Chongqing, werd Jiangzhou, Yuzhou, and Gongzhou, genoemd, tot dat het zo'n 800 jaar gelden Chonqing genoemd werd.
Chongqing is zowel een handels stad alswel een toeristenstad, het beschikt over enorme water reserves en mineralen, mooie bossen, vanwege de hoge luchtvochtigheid en een zeer uitgebreide flora en fauna. Chongqing is het startpunt van de Yangtze River Cruise en is beroemd om zijn Sichuan keuken en Hotpot maaltijden. We zaten hier in het Holliday Inn, een prima hotel, zoals overal trouwens. Chongqing is een multiculturele samenleving van veel Chineze rassen, uitstekend geschikt voor investeringen en bezoekers uit het westen en prima bereikbaar over water, spoor en binnenkort ook rechtstreeks door de lucht en vele goede hotels met prima accomodatie.

'S middags zijn we naar de dierentuin geweest, eigenlijk voor de Panda's er was een panda zwanger, (weer terug in ned. zag ik op het journaal dat het jong geboren was en dat alles goed was en een andere panda overleden was, de oudste panda van China) , omdat het moeilijk fokken is met panda's laten ze ze soms wel 15 video's per dag kijken om ze te leren hoe ze vlug zwangerkunnen worden en dat schijnt te werken.

Er zaten natuurlijk nog veel meer dieren, zoals in iedere dierentuin, maar wat mij veel deed, is dat ze ook beren hadden die misbruikt waren geweest, aan een kant natuurlijk heel goed, maar aan de andere kant lieten ze de beer dansen door hem cola te geven wat hij wel lekker vond, maar wat natuurlijk puur slecht is voor zijn gebid, maar hij danste er wel voor. De panda's waren zoo super..l!! ze zijn zo mooi.

Voor de Panda's was erg veel ruimte, ze kregen eten, bamboeën die lagen dan gewoon heel relaxed op die bamboo's teknabbelen, vaak lui op de rug, met de bamboe tussen de poten, er waren ook rode panda's, dit is een heel ander soort, maar ook heel mooi! Je moet eigenlijk 's ochtends bij die panda's zijn, want de rest van de dag liggen ze alleen maar hun eten te verteren. Which is quiet boring !!!!! Jammer dat alleen de Pande maar de ruimte had.
De Oerang Oetangs zaten opgesloten in een hele kleine ruimte met een soort glas, wat de ruimte natuurlijk ook weer erg heet maakte, ze zaten er ook maar rusteloos en heel zielig bij. De dierentuin was wel heel mooi opgezet en stikte van de bamboebossen, maar sommige situaties vond ik toch wel heel zielig. Veel dieren in kleine hokken.

Het zijn wel hele socialemensen, ze leven veel op straat, overal in China, 's avonds kun je ze vinden op pleinen, straten en pleintjes, waar muziek is en dan staan ze te dansen, in groepjes, soms klein soms groot, alle leeftijden door elkaar, het was een hele gezellige sfeer. Hier in Chongqing stonden ze ook style te dansen en een chinees die dit voor deed, kwam ook een vrouw uit ons gezelschap ten dans vragen, heel leuk, vooral ook omdat ze bijna een kop groter was, iedereen vond dit heel leuk en aan het einde van de dans volgde een luid applaus.

'S middags zijn we door schattige straatjes gelopen met de meest leuke winkeltjes, waar we natuurlijk ook heerlijke dingen zagen of roken, soms wist ik echt niet wat het was, maar het rook zo heerlijk een paar keer heerlijk ijs gegeten in die hitte was dat wel zo lekker, iedereen waarschuwde, morgen ben je aan de .............., maar nee, hoor het ging allemaal prima en met de personen die mee gingen ijs halen ging het later ook prima..

Later waren we op weg naar een theehuis, wat bleek toen we er waren dat het er reuze gezellig was, met muziek en zeer handige bediendes (links), die je in de meest onmogelijke houdingen de thee inschonken.

We hebben hier een poosje gezeten, lekker thee gedronken en muziek geluisterd, daarna nog even terug naar alle leuke winkeltjes en die nog even afgestruint, ondanks de pijnlijke voeten, die ben je zo vergeten bij alles wat er te zien is.

24 juni. Gisteren zijn we in Xian aangekomen, dat beschouwd wordt als de bakermat van de Chinese beschaving. Van alle steden toont Xian met zijn geschiedenis het duidelijkst de buitengewone continuïteit van de Chinese beschaving. Als grootste stad ter wereld (vroeger) en centrum van keizerlijke pracht en praal, was het vroeger de hoofdstad van maar liefst elf dynastieën, de oudste stad van China, 6 mj. inwoners en nu de hoofdstad van de provincie Shaanxi, werd weer bekend in 1974 door de ontdekking van het "Terracotta leger" hierin Xian liggen 108 keizers van China begraven, je ziet hier ook grote grafheuvels, spitse heuvels, net piramides.

Xian ligt in centraal China, het is hier vlak, geen bergen, zomers heet ca. 42 gr., 's winters koud ca. -15 gr. Voor de 14e eeuw heette Xian, Xianyang. De binnenstad is omgeven door een metershoge nog compleet intacte stadsmuur (16km.). In het midden van de stadstaat de Bell tower die werd gebruikt om de stad te bewaken en uitzicht gaf over de gehele oude stad. De stad was 11 dynastieën lang de hoofdstad van het Chinese rijk en was tijdens de 7de en 8ste eeuw het beginpunt van de Zijderoute.
Links het Mausoleum van Emperor Qin Shi Huang.

We zijn eerst naar de fabriek geweest waar ze alle souverniers maken van het Terracotta leger, wat leuk was om te zien allemaal, ze zeiden dat je hier het goedkoopste kon kopen, maar dat klopte toch echt niet, een klein doosje met beeldjes kostte er 50 yuan, ca. € 5,- is natuurlijk niet duur, maar bij het Terracotta leger zelf kocht je zo'n doosje voor 10 yuan, dus dat scheelde toch weer flink.

Hierna naar het "Terracotta leger", in het Shaanxi provinciale museum zien we een indrukwekkende collectie, van meer dan 7000 beelden. In maart 1974 stootten boeren, die een waterput groeven, op 4 meter diepte op enkele Terracotta beelden. De werkzaamheden werd gestaakt en archeologen werden erbij geroepen. Het Terracotta Leger, die later bleken te behoren tot een leger van naar schatting 6000 à 7000 soldaten, paarden en koetsen. De krijgers zijn 1,78 tot 1,87 m. hoog en zijn gemaakt van zware klei uit de directe omgeving. Ze zijn van binnen hol. De grond van kuil 1 was gemaakt van bakstenen en 45 cm dik. De muren bestonden oorspronkelijk uit aangestampte aarde. Voordat het geheel werd afgesloten werd bovenop een houten dak gemaakt.
De troepen van generaal Xiang Yu, die in 206 v. Cr. ook het mausoleum van de Keizer plunderde, moeten deze kuil hebben geopend en het dak in brand gestoken. Het dak kwam naar beneden en verwoestte een gedeelte van de terracotta beelden. Uitgegraven zijn zo’n 1100 krijgers en 32 paarden.

Kuil 2 werd in april 1976 ontdekt, hierin werdenmeer dan 1000 terracotta soldaten aangetroffen verdeeld in 4 groepen, waaronder vier strijdwagens, cavaleristen en voetsoldaten. Kuil 3 ontdekte men in juni 1976. Er werden een strijdwagenen 68 wachten aangetroffen, kuil 4 werd leeg gevonden. Al snel werd duidelijk dat men een fantastische ontdekking had gedaan: "Dit was het grafcomplex van Qin Shi Huangdi", China's eerste keizer. Keizer Qin Shi Huang, oftewel Qin genoemd hereningde alle staten in 221 voor de eerste keer, hij standaariseerde o.a. de taal en de munteenheid hij bouwde de Chinese muur. En in deze periode begon hij ook met de bouw van zijn laatste rustplaats.
Het graf van Qin Shi Huang is bedekt aarde van 40 meter hoog en 500 meter in omtrek. Volgens historische verslagen vermoed men dat het graf paleizen en paviljoens bevat, vol met zeldzame edelstenen en ander schatten en dat het is uitgerust met automatische kruisbogen die afgaan bij het binnendringen van het graf. Het plafond is ingelegd met parels om zo de zon, sterren en de maan te imiteren.
De vloer en de muren zijn bestreken met brons om het water buiten te houden. Terwijl kwikzilver in beweging wordt gebracht door een speciaal mechanisme zodat het op een stromende rivier lijkt. Of dit allemaal klopt zal de tijd uitmaken, maar hij heeft zich in iedergeval een goed hiernamaals toebedacht, beschermd door vele duizende soldaten, mijn vermoed dus ook dat er nog veel meer kuilen zijn rondom het graf met soldaten, omdat de chinezen alles doen met noord, oost, zuid, west en de eerste kuilen die gevonden zijn liggen in het oosten.

Het is een inmens groot terrein is waar alle kuilen zich bevinden, overkoepelt door gebouwen, voordat je naar binnen gaat krijg je een film te zien waain alles na gespeelt word door acteurs, die laten zien hoe het allemaal gemaakt en gerealiseert werd, wat voor die tijd toch een inmense onderneming was, de soldaten zijn hol anders knapte de beelden bij het bakken en de hoofden zitten er dus ook niet aanvast, maar staan er los op, de armen en benen zijn massief. De film erg mooi, duidelijk en wordt helemaal in een ronde zaal vertoond, dus als je achter je kijkt zie je ook weer film, maar dan vanuit een volledige andere hoek, heel mooi en je snapt dan ook al weer heel wat meer voordat je naar binnen gaat.

De ontdekker, Mr. Yang, signeert boeken binnen in het complex! en vangt daar ook een flink loon voor en hij wou niet op de foto, schermde zich steeds af zodat je niet kon fotograveren, wat mij toch wel gelukt is, want dit is natuurlijk een uitdaging. Een paar boeren die in 1974 een put aan het graven waren, stuitten op een 2000 jaar oud leger van terracotta soldaten en paarden. Het terracottaleger werd tijdens het bewind van keizer Qin Shi Huang in de buitenste wal van het keizerlijke mausoleum ingegraven.
De soldaten waren allemaal uitgerust met zwaarden, speren, kruisbogen en handbogen. De soldaten en paarden werden uit gele klei gebakken, het behoord bij de graftombe (1,5 km. verderop) van keizer Qin Shi Huang, de eerste keizer van China. De soldaten en paarden zijn ongeveer 1.80 meter groot en elk beeld is anders met een eigen uitstraling en mimiek.
Het is echt enorm groot en niet voor te stellen hoeveel werk ze 2 eeuwen voor het begin van onze jaartelling moeten hebben gehad om dit te vervaardigen.
Het is best fris in de zaal vanwege de airco's. De poppen zijn inmiddels, na 2000 jaar wachten allemaal vrij kleurloos.Ze waren 2 eeuwen voor Christus allemaal beschilderd in hele heldere kleuren. Alle soldaten hadden een ander kapsel en een eigen gezichtsuitdrukking, elk hoofd heeft zijn persoonlijke trekken. Echt heel bijzonder. Ik voelde mij heel erg klein als je bedenkt wat er vroeger allemaal gedaan moest worden om dit te maken en dat jij er zoveel jaren later naar staat te kijken.
De soldaten zijn groter dan de chinezen toen waren waarschijnlijk om te imponeren en staan in de loopgraven in oostelijke richting opgesteld. Elke gang was met bakstenen geplaveid en overdekt met een houten dak met een deklaag van riet en klei. Het mausoleum werd na de dood van de eerste keizer door opstandige soldaten geplunderd en in brand gestoken. In de 1e pit staan ruim 1100 soldaten in gelid, enkele paarden en strijdwagens, deze heeft een afmeting van ongeveer 225 meter bij 60 meter en 5 meter diep. In de 2e pit werden meer dan 1000 terracotta soldaten aangetroffen, verdeeld in vier groepen, vier strijdwagens, cavaleristen en voetsoldaten. Eén beeld is 1.95 m. hoog en men veronderstelt dat dit een generaal is. In de kuil wordt nog steeds gewerkt.

In juni 1976 ontdekte men de 3e pit, er werden een strijdwagen en 68 wachten aangetroffen. De 4e pit werd leeg gevonden. Erwaren ook acrobaten en zo, men veronderstelt om het leger te vermaken. Er zijn ook veel bouwers aan het einde van de bouw levend meebegraven, zodat ze niet de ligging van dit alles konden verraden. In het tentoonstellingsgebouw zijn de 2, in 1980 ontdekte bronzen strijdwagens uit de Qin dynastie. De oudste die ooit in China gevonden zijn. De 1e bronzen strijdwagen met een menner en getrokken door 4 paarden werd in stukjes gevonden en was in 1983 gerestaureerd. De 2e was veel meer gefragmenteerd en dat duurde 7 jaar om die te reconstrueren.De bronzen wapens die ook in het tentoonstellingsgebouw, tentoongesteld worden, zijn in een perfecte staat en nog scherp ook er zijn hier nog veel meer kleine objecten die in de graven zijn gevonden, zoals sieraden, kookpotten enz...., er is ontzettend veel gevonden, de pijlpunten zijn van lood, dus als je dan niet aan de wond doodgaat, dan ga je wel dood aan de loodvergiftiging.

Het staat nu op de nominatie om het 8e wereldwonder te worden.

Hierna gaan we naar het centrum van Xian. Naar de Grote Moskee (Dà qingzẽhnsi) is gesticht in 742 en is een van de grootste en best bewaarde moslimheiligdommen in China. De meeste gebouwen stammen uit de Ming-dynastie.Vlakbij de Trommel- en deKlokkentoren (beide torens werden vroeger dagelijks gebruikt; de klokkentoren werd elke ochtend geluid en de trommels in de trommeltoren werden geslagen voor de stadspoorten 's avonds gesloten werden.) in de oude moslimwijk, een levendige buurt met een wirwar van smalle straatjes, nog geen tien min lopen vanaf het centrum ligt de Grote Moskee, in de moslimbuurt, die herinnert nog aan de levendige handel met West-Azië via de Zijderoute.
Door souvenierstraatjes met winkeltjes en kraampjes, de beroemde Huimarkt, moet je je een weg banen tussen de mensen die je wat willen verkopen en waar je wel sterk in je schoenen moet staan, om hier niets te kopen, zoveel leuke kleine frutsels en z.g. oud spul, zo uit de fabriek voor relatief weinig geld, als je maar goed afdingt, tot zeker 20% van de vraagprijs, is wel heel leuk om te doen en je word er vanzelf steeds bedrevener in, maar de chinezen spraken geen woord engels. Het is wel grappig want ze blijven gewoon chinees tegen je praten, ook al is het duidelijk dat je het niet verstaat.
Ze zijn ontzettend vriendelijk allemaal! Ondanksmijn goede voornemens heb ik ertoch een mooi theepotje gekocht. Er zijn hier veel kunstenaars metgallerieën, hier heb ik een aantal tekeningen meegenomen.

Aan het einde is de ingang van de Grote Moskee de 'QINGZHEN SI' verstopt. Na binnenkomst kom je bij een grote poort die helemaal in Chinese stijl is gebouwd. De poort is halverwege de 17e eeuw gebouwd toen de moskee verbouwd is. Het geeft je een heel vredig gevoel als je er loopt, de planten en zo zijn heel goed onderhouden. De tuinen van de moskee zijn heel erg mooi. De Minaret lijkt op een pagode en het interieur is vrijwel geheel in Chinese stijl. De gebeds- en ontmoetingsplaats wordt vrij intensief gebruikt: er hebben vijf gebedsdiensten per dag plaats. De Moskee heeft vier binnenplaatsen met houten paviljoenen en stenen bogen en beslaat een gebied van 12.000 km2. De Grote Moskee is een van de oudste, grootste en best bewaard gebleven islamitische moskeeën in China.

Volgens de historische aantekeningen op een steen in de moskee is deze gebouwd in 742 na C. Dit kwam doordat de Islam in Noordwest China werd geintroduceerd door Arabische handelaren en reizigers die vanuit Perzië en Afghanistan kwamen in zevende eeuw. Sommigen van deze hebben zich hier gesettelt en zijn met Han vrouwen getrouwd. Hieruit zijn de Chinese moslims ontstaan. Je mag daarbinnen niet fotograferen, wat wel heel jammer is want er staan vele mooie dingen.
Links en rechts 2 foto's van een traditionele muziek avond, erg mooi.

Hierna zijn we naar DaYanPagoda (wilde gans) gegaan, Pagodes kunnen beschouwd worden als de meest kenmerkende bouwerken van de boeddhistische architectuur in China (en Japan) en is vroeger overgewaait uit India. Deze pagode stamt uit de Tang-dynastie, oorspronkelijk voltooid in het jaar 652. Hiermee is het een van de oudste en best bewaarde uit de bestaande pagodes uit de Ming-dynastie van China.
De pagode wordt al in een bekend gedicht uit 752 geroemd. De pagode werd gebouwd naar het voorbeeld van de Grote Wilde Gans Pagode in India, en dient om boeddhistische geschriften in te bewaren.Er worden veel kaarsen aangestoken, maar die smelten door de zon, ca. 42 gr. dus veel branden doen ze niet. Hierna zijn we nog naar het Museum geweest.

Het bezoek aan dit Historisch Museum met zijn rijke en unieke collectie kunstwerken van de verschillende dynastieën, was heel interessant, het werd ook allemaal duidelijk uitgelegd, in het engels, maar je moet wel goed opletten, vaak, als chinezen engels praten, maar enfin..... dit lukte goed. Heel wat gelopen vandaag en de voeten beginnen het ook wel een beetje op te geven.

Deze morgen, lekker uitgebreid ontbijten, hierna zijn we naar de Ming Muur gegaan, 16 km lang rond de stad. Xian was strategisch een belangrijke stad en daarom liet de Ming-keizer tussen 1374 en 1378 een MUUR bouwen van 14 km lang, 12 meter hoog en breed, met 4 poorten en torens op de hoeken. De poorten waren forten op zich, waar soldaten iedereen controleerden die de stad binnenkwam.
De Zuidelijke toegangspoort tot Xian is de mooiste.
Wij gingen naar de noordelijke poort.
We zijn naar boven gelopen, heel wat trappen en het regende, eigenlijk was het nu ook regentijd, maar we hebben konstant mooi en heet weer gehad, aan de ene kant was het jammer dat het regende, maar aan de andere kant was het toch wel lekker, het bracht een beetje verkoeling in Bejing is op dit moment een hittegolf van 48 gr. staat in de kranten hier, in Nederland is er nu ook een hittegolf. Een prachtig uitzichtboven op de poort, allemaal mooi aangelegde parken en een gedeelte van de stad, vroeger een hele goede uitkijkpost voor de soldaten.
Om 12.00 uur zijn we op het vliegtuig gestapt naar Bejing (Peking), hier blijven we dan 5 dgn, in het vliegtuig de lunch gebruikt.

25 juni de laatste week Beijing;
Beter bekend als Peking. Het is de hoofdstad en de op één na grootste stad van China, China is de oudste der grootmachten, met een woelige geschiedenis die in een ononderbroken lijn die 4000 jaar teruggaat. Sommige prestaties van de eerste keizers werden nooit geëvenaard. Het is en blijft ook een zeer intrigerende geschiedenis, vind ik.
De grenzen omsluiten 16.800 vierkante kilometer. De stad was vele eeuwen lang het Keizerlijke centrum van China. Vandaag is Peking het politieke centrum van de 'Chinese Volksrepubliek'.
Hier bevinden zichde belangrijkste organen van Staat en Partij.
Het administratieve karakter van de stad is nog steeds merkbaar, ook al heeft er zich de laatste decennia een uitgebreideindustrie ontwikkeld.
Overal zie je de voorbereidingen van de Olympische Spelen.

Als eerste gaan we naar de belangrijkste boeddistische bezienswaardigheid van Peking, de Lama-tempel, het was een paleis dat in 1744 in een tempel werd veranderd . Het tempelcomplex is een van de grootste van China. Ofschoon hij de tempel van de Eeuwige Vrede heette (Yonghegong) had de Lama tempel vroeger een sinistere reputatie vanwege de bonte mengeling van lamaïsme, boeddhisme en sjamanisme. Bij binnen komst zie je direct een uitbundige Boedha, geflankeerd door de Vier Hemelse Koningen.
Boven hem staatgeschreven: 'Hij een stralend hart verschijnt het wonderlijke'.

De grootste tempel van China is een verhelderend zicht, versierd met beeldhouwwerken intrigerende, prachtige fresco's, wandtapijten, ongelooflijke timmerwerk en een formidabele paar Chinese leeuwen.
Misschien wel het meest indrukwekkend van alles is een beeld van de Maitreya (toekomstige) Boeddha, gesneden uit een enkele boom. Het Wanfu-paviljoen (Wanfuge) is om het kolossale beeld van de Maitreya Boedha heen gebouwd.
Dit beeld 18 m hoog met nog eens 8 m onder de grond werd uitgesneden uit een blok sandelhout. Het beeld was een gift van de Dalai Lama aan de keizer. De makers deden er drie jaar over om het beeld te maken van 1748 tot 1750.
De Lama (of Tibetaans) Tempel, met zijn prachtig aangelegde tuinen, is een tempel om te sterven voor.De tempel is een werkende lamaklooster.
Sommigen hebben de vraag of de monniken op tennisschoenen echte monniken zijn of de overheid Stooges. De gidsen zullen natuurlijk antwoorden dat ze echte Tibetaanse monniken zijn. Dat de Tibetanen de Chinese liefde zijn en dat het bestaan van de tempel het bewijs is van de goede bedoelingen van China.
Neem dit maar met een korreltje zout.

De vertrouweling Weituo, is de verdediger des geloofs, met zijn staf. Op de volgende binnenplaats herbergt het Yanghe Paleis twee standbeelden van de 18 Luohanen drie goud geklede Boeddha's. Het versierde plafond is schitterend. De Yanguau-zaal bevat een beeld van de Langlevende Boeddha. Op het altaar van de "Zaal van het Wiel der Wet" uit de Qing-dynastie staat een beeld van Tsonkhapa, oprichter van de lamalstische Gele Kappen-sekte. 

De volgende dag, zijn we bijtijds opgestaan, een heerlijk ontbijt en hierna naar de Verboden Stad, aan het plein van de Hemelse Vrede (Tiãn’anmén chãng), met het mausoleum van Mao, is aangelegd in 1651. In 1958 is het plein 4x zo groot gemaakt. Tussen 1911en 1941 vonden er veel politieke demonstraties plaats. 
Op 4 juni 1989 werd de studenten opstand op het plein op bloedige wijze neergeslagen door het leger.

Eerst zien we nog het oude station van Beiijing, wat nu niet meer als station gebruikt wordt, maar word gebruikt voor allerlei winkeltjes. Zie bovenaan bij daglicht.
Het was er verschrikkelijk druk en als je goed oplette kon je ook zien dat er veel groepjes liepen die op je tas of portomonee uit waren, dus we bleven bij elkaar en letten goedop elkaar.
Het regende toen we eraan kwamen, maar het klaarde redelijk vlug op, we konden genieten van een plek waar al duizenden, zoniet miljoenen voetstappen lagen, als die voetstappeneens konden praten................. Rechts het nieuwe station.

Via een tunnel van het plein van de Hemelse Vrede, liepen we naar de Verbode Stad (Zijincheng), het is groot en groot.....in 1420 door keizer Yongle voltooid. Het regent en het is erg benauwd. Uitgebreide complex van keizerlijke paleizen en binnenhoven verbleven 24 opeenvolgende Chinese keizers uit de Ming- (1368-1644) en Qingdynastie (1644-1911).
Het terrein beslaat 720.000 m2 en er zijn, zo zegt men, 9999 vertrekken. En het complex wordt omgeven met een gracht en een muur van 10m. hoog.
De hoofdingang ligt in het zuiden bij de 'Poort van de Hemelse Vrede' (Tianmen).
Boven deze grote poort aan het Tiananmenplein hangt een levensgroot portret van Mao.
Achter de poort begint het Buitenhof, waar zich drie grote ceremoniehallen en hun uitgestrekte pleinen bevinden.
In het noordelijk deel van de Verboden Stad zijn de binnenverblijven,deze bestaan uit drie privé-paviljoens die langs de centrale as liggen, in deze verblijven verbleef de keizer met zijn hofhouding. Behalve de keizerlijke familie woonden hier eunuchen, concubines en een huishoudelijkestaf van meer dan 1.000 mensen. ( Dit gebied was eeuwenlang alleen toegankelijk voor de regerende keizers en de hofhouding)

Het eerste wat je ziet bij binnenkomst is de Hal van de Opperste Harmonie, gebouwd in 1420 en in 1697 onder Keizer Kangxi gerestaureerd, het is de hoogste en grootste vande paleisgebouwen en inmens om te zien, toch onvoorstelbaar wat de mens vroeger allemaal kon, zonder al de hulpmiddelen die ze tegenwoordig hebben.
In de Verboden Stad was het vreselijk druk, het was een hele tocht om langs alle paviljoens te lopen. Het vreemde is dat alles zich concentreert op het midden. Aan de zijkanten lopen veel minder mensen en is het ook onmogelijk om foto’s te maken zonder dat er andere mensen op staan. 

Vlak na de ingang komen we langs een prachtige wierookbranders en zien we vele dakruiters.
Ik vroeg aan de gids wat de dakruiters betekende, hij vertelde, hoe meer ruiters, hoe hoger je geplaatst was, de keizer had er dacht ik, 11, de dakruiters worden aangevoerd door de keizer op de kip.
Helaas mist de keizer vaak z'n hoofd, want die hebben ze er in de Culturele Revolutie in veel gevallen afgehakt.

De Verboden Stad is boeiend, wat wel jammer is is dat er zoveel weggehaald is aan spullen, meubilair e.d, het staat allemaal in het museum, maar het was hier beter op zijn plaats geweest en het heeft de paleizen er niet mooier op doen worden, de gebouwen stralen nu nog weinig sfeer uit en dat is toch jammer, ik had er wat anders van verwacht.

Vlakbij de noordelijke toegangspoort ligt de Keizerlijke Bloementuin (Yu Hua Yuan) met talrijke kleine paviljoens, eeuwenoude cipressen en complexe roekennesten uit de Mingperiode.
Onder deMingen de Qing werd Beijing verdeeld in ommuurde secties of steden. De Verboden Stad was de binnenste en belangrijkste, want hier woonde de Keizer.
De toegang was verboden voor iedereen die niets met het hof te maken had, tot 1911 toen de laatste Keizer Puyi, ten val werd gebracht.
Bij de noordelijke poort zijn we er weer uit gegaan, je keek daar tegen de "Kolenheuvel" (Jíngshãn gõngyuán) aan, die ligt recht tegenover de uitgang van het Keizerlijk paleis. Als je daar bovenop staat heb je, denk ik, een mooi uitzicht op de Verboden stad, want de heuvel is 65 m hoog. Tijdens de Ming-dynastie aangelegd.
Hierna zijn we naar de indrukwekkende "Tempel van de Hemel" met zijn schitterende blauwgeglazuurde dakpannen gegaan, die alleen betreden mocht worden door de keizer.
Hier vonden eeuwenlang de belangrijkste confucianistische staatsrituelen plaats.
Tweemaal per jaar werd de keizer vanuit de Verboden Stad naar hier gedragen om te bidden voor vrede in het land en een goede oogst de indrukwekkende "Tempel van de Hemel" (Tiãntán) is het grootste park van Beijing uit de 15e eeuw, de Ming-dynastie. Gebouwd tussen 1406 en1420, met zijn schitterende blauwgeglazuurde dakpannen en een gouden bol op het dak.

Dit is het enigste gebouw in China met de kleur "geel" en blauwe dakpannen , want dit was alleen voor de keizer bestemd.
Het is helemaal gebouwd zonder een enkele spijker of dwarsbalk. We konden het van binnen niet zien, omdat het gerestaureerd werd, dat was wel héél jammer.
Ook"geel" en "rood" waren kleuren die alleen de keizer dragen mocht en als de keizer in processie door Beijing trok, sprak het vanzelf dat de gewone man alle ramen en deuren sloot en zich niet liet zien of horen!
"Toch wel stom van die keizers, vind ik, want zo kon ook niemand zien hoe mooi alles eruit zag". Mao gebruikte soms ook de kleur "geel". En óók de keizer mocht alleen maar in kontakt komen met het "hemelse blauw".

Het grote open platform voor de "Tempel van de Hemel", is het ronde Altaar van de Hemel uit 1530, waar zijde werd verbrand als offerande voor de hemelse machten.

Er ligt ook een groot park, met zeer aparte bomen, mooi en een lange corridor, waar mensen aan het zingen zijn, of zitten te handwerken en/of muziek maken, het is er reuze gezellig, ik vind de Chinezen toch erg sociaal, ze doen veel dingen samen, buiten, zitten niet altijd thuis "achter de gordijnen" zoals wij best veel doen.
Er zat een vrouw hoedjes te haken en ik heb er een van haar gekocht voor 50 cent en heb het de rest van de reis opgehad.
Er lag een man op de rand van de ballustrade te slapen, ik zei tegen mijn buurman, zal ik hem nu eens kietelen en ik had mijn hand al boven zijn buik, toen hij zijn ogen open deed en we begonnen tegelijker tijd te lachen en begrepen elkaar zonder woorden, leuk was dat!!!!

De volgende dag, rijden we zo'n 70 km buiten de stad naar Mutianyu, een stil natuurgebied waar een prachtig gedeelte van de Grote Muur te bezichtigen is. De Muur, dit immense bouwwerk, is één van de meest opmerkelijke prestaties van de mensheid en één van de belangrijkste monumenten van de Chinese beschaving, de muur kronkelt over een afstand van ruim 6400 km van de Beihaikust ten noordoosten van Beijing tot in het verre westen in de Gobi woestijn. Met de bouw is begonnen in de derde eeuw als bescherming tegen de Mongolen, de bouw heeft 6 eeuwen geduurd en heeft 300.000 mensenlevens gekost, die ook allemaal begraven zijn in, onder of langs de muur.

Dit is de minder ‘traditionele’ zijde van de Muur. Op de muur kunnen vijf paarden naast elkaar lopen zo breed is de muur, er staan 1000 torens op die vroeger bemand werden door 100000 soldaten. Imposante trappen leiden ons naar een splitsing en het is erg heet, maar we nemen natuurlijk links af de heldenroute en niet rechtsaf de bejaardenroute de vele trappen en de hele schuine hellingen, leiden ons naar de wacht- en uitkijktorens.
Tegelijk van daaruit kunnen we genieten van de verre panorama's en de groene heuvels, kleine "raampjes" in de muren geven een sfeer met een prachtig uitzicht we konden hier nog verder, maar dat hebben we maar niet gedaan, we waren al niet bepaald droog meer, maar mooi was het.
We gaan weer naar beneden, dat was soms best eng omdat sommige stukken zo steil waren (zonder trappen dus) dat we helemaal achterover hangend naar beneden liepen en je moest uitkijken dat je niet uitgleed. Velen zijn ook halverwege afgehaakt op de heenweg, die we nu weer tegen kwamen en sommigen waren alweer beneden.

Het pas beslist geen peuleschilletje, maar ik had het voor geen goud willen missen, machtig!!!!! We lunchen onderweg bij een Friendshipstore en rijden dan door naar het "Zomerpaleis", het zomerpaleis is volledig ommuurd met tuinen, paviljoenenen tempeltjes.
Op de plek waar tegenwoordig het "Zomerpaleis" staat bevindt zich al sinds Kublai Khan (1215 - 1294) een keizerlijk buitenverblijf. Het huidige paleis is gebouwd tussen 1749 en 1764. Keizer Qianlong liet het park met zijn heuvels uitbreiden. Het keizerlijke hof gebruikte het paleis zomers om te ontsnappen aan de hitte van de Verboden Stad.
Ik moet zeggen dat het er nu ook heerlijk was in de hitte van vandaag, er waren dus ook heel veel Chinezen aan het genieten van de koele lucht die over het meer naar de kant woei.

Het zomerpaleis is sinds de uitbreiding door de Qingkeizers tot twee maal toe verwoest. In 1860 vielen tijdens de Tweede Opiumoorlog Britse en Franse troepen Beijing binnen en plunderden en verwoesten veel van de gebouwen. Keizerin-douairière Cixi zorgde voor een complete restauratie in 1886, toen werd het dus pas het "Zomerpaleis". In 1900 keerden westerse troepen terug en vernietigden opnieuw grote delen van het Zomerpaleis. In 1903 liet Cixi het Zomerpaleis opnieuw restaureren. Het was eens de favoriete verblijfplaats van keizerin Cixi, die ook de laatste keizer Puyi op de troon bracht.
We zijn over dit terrein geslentert langs de belangrijkste gebouwen, waaronder de lange wandelgang die de keizerin-moeder liet construeren de langste corridor in China, met 72 nissen, zodat zij ook bij regenachtig weer buiten zou kunnen wandelen.

Een brug naar een eiland in het meer. Er zijn 17 bogen. De
nummer 9 boog is een speciale boog, gereserveerd voor de keizer. De keizerlijke
boot ging door de centrum boog, de negende wanneer je telt van beide uiteinden. Er zijn vele voorbeelden van 9 in de Verboden Stad.
De poorten waren grote houten deuren met 9 rijen van 9 metalen bazen.

Er ligt ook een gigantiese marmere boot, die in opdracht van Cixi gebouwd werd, hier vandaan maken we een korte, maar heerlijke koele boottocht over het kunstmatig aangelegde Kunmingmeer, van waaruit we een prachtig uitzicht hebben op de wal, met z'n prachtige gebouwen en de "Brug met de 17 bogen".
Het park van het "Zomerpaleis"wordt ook veel bezocht door de Chinezen, om samen hun vrije tijd door te brengen.

Wat ik natuurlijk nog wel even vermelden moet, is dat we steeds een heerlijke lunch en diner gebruiken, de maaltijden waren perfect op de hele reis.
Alleen de laatste dag zijn we op eigen houtje wezen eten, wat ook héérlijk was en niet duur, écht niet duur.

Na het "Zomerpaleis" gaan we op zoek naar ‘de man in de straat’ en maken een tocht per riksja naar de "Hutongs" (stegen), de traditionele steegjes die ooit zo typerend waren voor deze stad en de "Siheyuans" (hofjes).
Hier komen we oog in oog te staan met het informele alledaagse Beijing.
In 2000 woonde nog 1/3 deel van de bevolking in de "Hutongs", nu zijn de "Hutongs"een uitstervend symbool van het rijke verleden van Beiijng en verdwijnen er velen onder de oprukkende nieuwbouw.

Ze liggen rond de 3 noordelijke meren en waren karakteristiek voor Beiijng eeuwenlang, nu is nog een klein stuk van de "Hutongs" beschermd door de regering, vroeger woonde er maar één gezin op een hofje, maar tegenwoordig wonen er meerdere gezinnen op een hofje, we zijn op visite geweest bij een ouder echtpaar, Mw. was heel vriendelijk en probeerde op haar eigen vrolijke wijze ons alles uit te leggen, wat soms veel gebaren kostte voordat we elkaar begrepen, het was erg leuk om bij haar op visite te zijn.
Dhr. was verdwenen, die vond het geloof ik, maar niks, al die vreemde in huis.

We hebben een halsbrekende toer gemaakt met de riksja's, af en toe dachten Marion en ik, nu vliegt hij uit de bocht, of nu kantelt hij, maaaaaaar het ging allemaal goed.
Chapeau, voor de fietsers, want ik doe het ze niet na, met 2 mensen die achter je zitten en natuurlijk niet altijd de slankste zijn.

We zijn deze week 's avonds ook nog een keer naar een acrobatiek voorstelling geweest, bij een acrobatiekschool. De kinderen gaan daar vaak al met 3 of 4 jaar naar toe (intern) en het is een hele eer voor de familie als hun kinderen hiervoor uitgekozen worden. Het was ook erg mooi, ongelooflijk wat deze kinderen (tot 16 jaar) konden en zo gedisciplineerd, dat was trouwens met alles in China, als ergens een tijd voor stond dan klopte dat ook exact.

En we zijn 's avonds naar de Peking Opera geweest, die al honderden jaren bestaat en ook in een super oud gebouwtje gevestigd is. Het is niet om aan te horen, maar wel een belevenis om een keer mee te maken.
Je zat er ook allemaal aan tafeltjes, met een pot thee en allerlei versnaperingen, zoet en hartig, heel gezellig, knus.
Het pand was nog echt oud van binnen, mooie versieringen, grote balustrade boven. Er hing een schermpje boven het podium, waar je in engels kon lezen wat ze zeiden. (liefdesgeschiedenis)

We hebben heel veel tuinen gezien op deze reis, ongelooflijk, hoeveel er zijn en de rust die ze uitstralen, tja, die Chinezen zijn zo gek nog niet en veel theehuizen gezien, veel thee soorten gedronken, veel waren erg lekker, niet allemaal. Theehuizen zijn altijd een ontmoetingsplaats geweest.
Tijdens de Culturele Revolutie zijn er veel theehuizen gesloten omdat de mensen hier konden debatteren en ideeën konden uitwisselen.

De volgende dag, is het alweer de laatste dag, deze dag gaan we met z'n drieën op sjouw, allerlei straatjes in met vele kleine winkeltjes en natuurlijk zagen we ook de grote moderne winkels, maar daar lag onze interesse niet zo, dat snap je natuurlijk wel.................

'S avonds heerlijk gegeten, allerlei verschillende gerechten, waar je hier (ned.) flink voor moet betalen hadden we nu voor een paar euro's.
Koffers inpakken, wat moeilijk ging i.v.m. de vele aankopen. :-))

De volgende dag, gingen we terug naar Nederland, zeer voldaan en ook weer blij om naar huis te gaan.

Ik moet zeggen dat het allemaal prima geregeld was en we hadden een "uitstekende gids" en ook uitstekende Chineze gidsen, steeds weer een ander en sommige hadden dan weer leuke dingen gepland die eigenlijk niet bij de reis hoorde, zoals achteraf wijken in, marktjes die we plotseling zagen en nog meer, dat maakte alles nog extra leuk, maar ik heb wel bijna geen voeten meer..........................

De moderne riksja, hier links, zijn we niet in geweest. Hier rechts wel, was soms wel erg lastig.